Λέγεται ότι το να φτάσει κάποιος στην κορυφή είναι εύκολο, όμως να διατηρηθεί σ’ αυτήν είναι πολύ δύσκολο. Ο Παναγιώτης Δημητσάνης όχι μόνο έφτασε στην κορυφή σε ηλικία μόλις 22 ετών, το 1998, αλλά η κορυφή έγινε το… σπίτι του και δεν λέει να κατέβει ούτε τώρα στα 46 του χρόνια, έχοντας κατακτήσει 22 τίτλους πρωταθλητή αναβάτη.
Ο ελλαδίτης πολυπρωταθλητής στο πρώτο μέρος της συνέντευξης που παραχώρησε στον «ΤΖΟΚΕΫ» περιέγραψε την πρώτη επαφή του με τον κυπριακό ιππόδρομο σε ηλικία 17 ετών, αλλά και τις στιγμές-σταθμούς στην πλούσια σταδιοδρομία του, αρχικά στο Φαληρικό Δέλτα και στη συνέχεια στο Markopoulo Park.
Από το 2014 μέχρι σήμερα, με διακοπή 1.5 έτους περίπου, ιππεύει μόνιμα στον κυπριακό ιππόδρομο.
Η πρώτη επίσκεψη
Ο Παναγιώτης Δημητσάνης γεννήθηκε στις 18 Νοεμβρίου 1976 και άρχισε να ιππεύει το 1992 σε ηλικία μόλις 15 ετών.
Ένα χρόνο αργότερα τού έγινε η πρώτη κρούση για να ιππεύσει στον κυπριακό ιππόδρομο. Ο ίδιος παίρνει τον χρόνο 30 χρόνια πίσω και θυμάται με συγκίνηση:
«Ήταν Δεκέμβριος του 1993, λίγο μετά που είχα προαχθεί σε κανονικό αναβάτη, όταν ο αείμνηστος προπονητής Μάκης Νεοφύτου αναζητούσε κάποιο τζόκεϋ για να ιππεύσει τα άλογα του σε μια συγκεκριμένη ιπποδρομιακή Συνάντηση.
»Αποτάθηκε στον πρώην Ελλαδίτη προπονητή Οικονόμου, ο οποίος απ’ ότι είχα ενημερωθεί τότε τού είχε πει επί λέξει: «Θα σου στείλω ένα “πιτσιρικά” που θα γράψει ιστορία”.
»Έτσι η πρώτη επαφή μου με τον κυπριακό ιππόδρομο έγινε μόλις έκλεισα τα 17 μου χρόνια, από την οποία έχω πολύ ευχάριστες αναμνήσεις».
Σε εκείνη την ιπποδρομιακή Συνάντηση, στις 19 Δεκεμβρίου του 1993, ο Παναγιώτης Δημητσάνης ίππευσε τέσσερα άλογα, δύο του Μάκη Νεοφύτου και δύο άλλων προπονητών.
Πήρε ένα δευτερείο, στην πρώτη ίππευση του με την Αναστασιάνα, της προπόνησης του Άκη Χαραλάμπους, η οποία είχε χάσει τη νίκη με 3/4 του μήκους από την Σουήτ Τόνια.
Οι επιτυχίες στην Ελλάδα
Ο Παναγιώτης Δημητσάνης πράγματι έγραψε ιστορία με χρυσά γράμματα, αρχικά στο Φαληρικό Δέλτα και στη συνέχεια στο Μαρκόπουλο.
Μέσα σε λίγες γραμμές προσπάθησε να συνοψίσει κάποιες στιγμές-σταθμούς στην πλούσια καριέρα του:
«Αξέχαστο θα μου μείνει το πρώτο μου κύπελλο, τον Σεπτέμβριο του 1993
«Ήταν μια γιορταστική Συνάντηση με κλήρωση λαχείου και κέρδισα το Κύπελλο Σουήπστεϊκ με την Μισιρλού, σε ένα όμιλο 14 αλόγων.
»Το καλοκαίρι της επόμενης χρονιάς, προτού κλείσω τα 18 μου χρόνια, κέρδισα το πρώτο μου Ντέρμπι με τον ίππο Αθηνόδωρος. Αυτή η επιτυχία μού χάρισε μια θέση στο βιβλίο ρεκόρ Γκίνες που εκδόθηκε την επόμενη χρονιά, ως ο νεαρότερος μέχρι τότε αναβάτης που είχε κατακτήσει το Ντέρμπι.
»Το 1997 πλησίασα πάρα πολύ στον πρώτο μου τίτλο πρωταθλητή, τον οποίο έχασα με μόλις 1 νίκη διαφορά από τον Κώστα Οικονομίδη. Τελικά αναδείχθηκα για πρώτη φορά πρωταθλητής την επόμενη σεζόν, το 1998.
»Όσον αφορά το Ντέρμπι, το κέρδισα συνολικά πέντε φορές στην καριέρα μου, όμως το έχασα σε κάποιες περιπτώσεις όπως και άλλα κύπελλα, εξαιτίας των συμβολαίων συνεργασίας που ήταν υποχρεωμένοι στο παρελθόν να έχουν οι αναβάτες στην Ελλάδα με συγκεκριμένους στάβλους. Αυτό δεν μάς έδινε περιθώρια επιλογών και ήμασταν υποχρεωμένοι να ιππεύσουμε το άλογο του στάβλου με οποιαδήποτε πιθανότητα διάκρισης.
»Τέλος, μια άλλη στιγμή που μού έμεινε χαραγμένη στο μυαλό ήταν όταν κέρδισα την τελευταία κούρσα στο Φάληρο και την πρώτη στον νέο τότε ιππόδρομο στο Μαρκόπουλο με την Γλυκάνθη.
Οι επιτυχίες στην Ελλάδα
Ο Παναγιώτης Δημητσάνης πράγματι έγραψε ιστορία με χρυσά γράμματα, αρχικά στο Φαληρικό Δέλτα και στη συνέχεια στο Μαρκόπουλο.
Μέσα σε λίγες γραμμές προσπάθησε να συνοψίσει κάποιες στιγμές-σταθμούς στην πλούσια καριέρα του:
«Αξέχαστο θα μου μείνει το πρώτο μου κύπελλο, τον Σεπτέμβριο του 1993
«Ήταν μια γιορταστική Συνάντηση με κλήρωση λαχείου και κέρδισα το Κύπελλο Σουήπστεϊκ με την Μισιρλού, σε ένα όμιλο 14 αλόγων.
»Το καλοκαίρι της επόμενης χρονιάς, προτού κλείσω τα 18 μου χρόνια, κέρδισα το πρώτο μου Ντέρμπι με τον ίππο Αθηνόδωρος. Αυτή η επιτυχία μού χάρισε μια θέση στο βιβλίο ρεκόρ Γκίνες που εκδόθηκε την επόμενη χρονιά, ως ο νεαρότερος μέχρι τότε αναβάτης που είχε κατακτήσει το Ντέρμπι.
»Το 1997 πλησίασα πάρα πολύ στον πρώτο μου τίτλο πρωταθλητή, τον οποίο έχασα με μόλις 1 νίκη διαφορά από τον Κώστα Οικονομίδη. Τελικά αναδείχθηκα για πρώτη φορά πρωταθλητής την επόμενη σεζόν, το 1998.
»Όσον αφορά το Ντέρμπι, το κέρδισα συνολικά πέντε φορές στην καριέρα μου, όμως το έχασα σε κάποιες περιπτώσεις όπως και άλλα κύπελλα, εξαιτίας των συμβολαίων συνεργασίας που ήταν υποχρεωμένοι στο παρελθόν να έχουν οι αναβάτες στην Ελλάδα με συγκεκριμένους στάβλους. Αυτό δεν μάς έδινε περιθώρια επιλογών και ήμασταν υποχρεωμένοι να ιππεύσουμε το άλογο του στάβλου με οποιαδήποτε πιθανότητα διάκρισης.
»Τέλος, μια άλλη στιγμή που μού έμεινε χαραγμένη στο μυαλό ήταν όταν κέρδισα την τελευταία κούρσα στο Φάληρο και την πρώτη στον νέο τότε ιππόδρομο στο Μαρκόπουλο με την Γλυκάνθη.
Οι χαμένοι τίτλοι
Κλείνοντας την αναφορά του στην πορεία του στην Ελλάδα, ο ελλαδίτης πολυπρωταθλητής στάθηκε στις τρεις χρονιές, από το 1998 μέχρι σήμερα, στις οποίες δεν αναδείχθηκε πρωταθλητής.
«Η πρώτη χρονιά όπου έχασα τον τίτλο ήταν το 2004, όπου τερμάτισα στην 2η θέση πίσω από τον Φίλιππο.
»Ακολούθησε η σεζόν 2013, κατά την οποία απουσίαζα για μεγάλο χρονικό διάστημα στο εξωτερικό και συγκεκριμένα για τέσσερις μήνες στην Γαλλία.
»Ήταν μια περίοδος στην οποία είχε αρχίσει η κάμψη στον ελληνικό ιππόδρομο και αναζητούσα νέους ορίζοντες στην καριέρα μου.
»Δοκίμασα λοιπόν την τύχη μου στην Γαλλία με στόχο την μόνιμη εγκατάσταση, όμως με την πάροδο του χρόνου συνειδητοποίησα ότι πρόκειται για μια χώρα στην οποία πολύ δύσκολα μπορεί να εδραιωθεί κάποιος τζόκεϋ από το εξωτερικό και ιδιαίτερα από μια μικρή χώρα όπως η Ελλάδα.
»Στο διάστημα της παραμονής μου στην Γαλλία πήρα 1 νίκη και αρκετά πλασέ και επέστρεψα τον Νοέμβριο στην Ελλάδα για να διεκδικήσω τον τίτλο, με περιορισμένες ωστόσο πιθανότητες αφού είχα μείνει αρκετά πίσω. Πλησίασα αρκετά στο τέλος, όμως τερμάτισα στην 2η θέση, πίσω από τον Μαστοράκη.
»Η τρίτη χρονιά που απώλεσα τον τίτλο ήταν το 2020, όπου λόγω του κορονοϊού διεξήχθη περιορισμένος αριθμός Συναντήσεων, ενώ καθοριστικό ρόλο έπαιξε το γεγονός ότι εκείνη την περίοδο διακόπηκαν κάποιες σημαντικές συνεργασίες».
«Στην περίοδο που ιππεύω μόνιμα στον κυπριακό ιππόδρομο είχα την τύχη να κατακτήσω τα 20 από τα 30 κύπελλα που διεξάγονται κάθε χρόνο. Στόχος μου τα επόμενα χρόνια είναι να κερδίσω τουλάχιστον μια φορά όλες τις ιπποδρομίες κυπέλλων, κάτι που ήδη έχω πετύχει στην Ελλάδα».
Με αυτά τα λόγια άρχισε το δεύτερο και τελευταίο μέρος της συνέντευξης του στον «ΤΖΟΚΕΫ» ο ελλαδίτης πολυπρωταθλητής αναβάτης Παναγιώτης Δημητσάνης.
Αναφέρθηκε επίσης στην απόφαση που πήρε πριν από μια δεκαετία περίπου να ιππεύει στην Κύπρο, ενώ απάντησε κατά πόσον έχει υπ’ όψιν του κάποιο ηλικιακό όριο για να αφυπηρετήσει.
Αναζητούσε λύσεις
Μετά την πρώτη “γεύση” που πήρε από τον κυπριακό ιππόδρομο το 1993, ο Παναγιώτης Δημητσάνης επανήλθε 12 χρόνια αργότερα στις 28 Μαϊου 2005 όταν ίππευσε τρία άλογα και πήρε 2 νίκες και 1 τεταρτείο.
Στις 27 Νοεμβρίου του ίδιου έτους επανήλθε με άλλες δύο ιππεύσεις και πήρε 1 νίκη. Ακολούθησαν κάποιες περιστασιακές ιππεύσεις στην Κύπρο μέσα στα επόμενα χρόνια, στις οποίες είχε πετύχει ακόμη δύο νίκες.
Για την απόφαση που πήρε να ιππεύει μόνιμα στην Κυπρο από τον Ιανουάριο του 2014 ο Π. Δημητσάνης μάς είπε:
«Το 2013 είχαν ήδη μειωθεί από τρεις σε δύο την εβδομάδα οι Συναντήσεις στο Μαρκόπουλο, όπου μειώθηκε ο αριθμός των αγωνιστικών αλόγων και είχε ήδη αρχίσει η πτώση του ελληνικού ιπποδρόμου.
»Με αυτά τα δεδομένα και αφού είχε αποτύχει το εγχείρημα της Γαλλίας, αναζητούσα άλλες λύσεις για την καριέρα μου.
»Κατά σύμπτωση εκείνη την περίοδο ο παλαίμαχος προπονητής Πέτρος Πετρούτσιος και ο γιος του Χρίστος Πετρούτσιος, που ήταν έτοιμος να παραλάβει την σκυτάλη, αναζητούσαν ένα μόνιμο τζόκεϋ για τον στάβλο, κάτι που μού μεταβίβασε ο κύπριος κ. Βάσος Οδυσσέως, ο οποίος για πολλές δεκαετίες ήταν ιπποπαραγωγός και ιδιοκτήτης αλόγων στην Ελλάδα.
» Με ρώτησε λοιπόν ο κ. Βάσος Οδυσσέως κατά πόσον ενδιαφέρομαι και κατόπιν της δικής του προτροπής, αποφάσισα να απαντήσω θετικά, καθώς θεωρούσα ότι μπορούσα να εγκλιματιστώ γρήγορα.
»Αυτό το στήριζα στο γεγονός ότι ήταν μια χώρα σε σχετικά κοντινή απόσταση, με την ίδια γλώσσα, ενώ είχα και κάποιες επαφές από προηγούμενες καθόδους μου στο νησί, έστω κι αν οι ιππεύσεις ήταν περιορισμένες».
Όπως μάς είπε ο ελλαδίτης πολυπρωταθλητής, άρχισε αποκλειστική συνεργασία με τον νέο τότε προπονητή Χρίστο Πετρούτσιο και σταδιακά διεύρυνε τις συνεργασίες του και με άλλους ιδιοκτήτες και προπονητές.
Σε διπλό ταμπλό
Κάνοντας μια παρένθεση, τον ρωτήσαμε κατά πόσον ήταν εύκολη η προσαρμογή στις συνεχείς μετακινήσεις σε Κύπρο και Ελλάδα, όπου φυσικά συνέχισε να ιππεύει.
Ο ίδιος ανέφερε:
«Στην αρχή ήταν μια πρωτόγνωρη διαδικασία για μένα, όμως την συνήθισα με την πάροδο του χρόνου.
»Άλλωστε αυτός είναι ένας συνήθης τρόπος ζωής για τους καλούς τζόκεϋ του εξωτερικού, οι οποίοι έχουν μια καθημερινότητα που περιλαμβάνει ιππεύσεις σε διαφορετικές χώρες».
Η διακοπή
Για ενάμισι περίπου χρόνο, από τον Οκτώβριο του 2019 μέχρι τον Μάρτιο του 2021, ο Παναγιώτης Δημητσάνης διέκοψε τις καθόδους του στον κυπριακό ιππόδρομο, κάτι που εξήγησε ως ακολούθως:
«Το καλοκαίρι του 2019 οι στάβλοι Aegean στην Ελλάδα μού πρότειναν μια μόνιμη συνεργασία, η οποία προέβλεπε ότι θα έπρεπε να δίνω το παρών μου στις προπονήσεις για να γυμνάζω τα άλογα τους.
»Παράλληλα, μετά από διαβεβαιώσεις από τους υπεύθυνους του ΟΠΑΠ, διέβλεπα μια ελπίδα ότι θα ερχόταν σταδιακά η ανάκαμψη στον ελληνικό ιππόδρομο. Έτσι, εκείνη την περίοδο αποφάσισα να εγκατασταθώ μόνιμα στην Ελλάδα.
»Ύστερα από αρκετούς μήνες η συνεργασία αυτή τερματίστηκε, όμως είχε ήδη κάνει την εμφάνιση του ο κορονοϊός, όπου ακόμη και μετά τα μεγάλα lockdown, παρέμειναν οι πολλοί περιορισμοί στα ταξίδια, οι οποίοι δεν μού επέτρεπαν να επανέλθω.
»Με την σταδιακή χαλάρωση των μέτρων έκανα την επάνοδο μου κρατώντας τις συνεργασίες που είχα στο παρελθόν. Έκτοτε η κύρια μου συνεργασία είναι με τον μεγαλοϊδιοκτήτη κ. Αλέξη Χαραλαμπίδη».
Ο μεγάλος στόχος
Μέχρι τώρα ο Παναγιώτης Δημητσάνης στον κυπριακό ιππόδρομο πήρε 652 νίκες, 578 δευτερεία, 495 τριτεία και 480 τεταρτεία σε 3.966 ιππεύσεις, ενώ κατέκτησε 37 κύπελλα.
Καλύτερη χρονιά του ήταν το 2018 όταν τερμάτισε στην 2η θέση με 95 νίκες (6 κύπελλα). Τις σεζόν 2015 και 2016 είχε τερματίσει στην 3η θέση με 87 και 80 νίκες αντίστοιχα.
Κέρδισε τουλάχιστον μια φορά τις 20 από τις 30 κλασικές, ενώ κατέκτησε τρεις συνεχείς φορές το Κύπελλο Κυπριακής Δημοκρατίας (Gr1) από το 2016 μέχρι το 2018 με την Ευνίκη και τρεις φορές το Κύπελλο Λεωνίδα Σταυράκη (Gr1), το 2016 και το 2018 με την Ευνίκη και το 2022 με την Θεσσαλία.
Ο ελλαδίτης πολυπρωταθλητής είπε λίγα λόγια για την Ευνίκη, ενώ αναφέρθηκε και στον μεγάλο του στόχο:
«Προφανώς η Ευνίκη, της οποίας ήμουν ο μόνιμος αναβάτης, ήταν το άλογο που μού έδωσε τις μεγαλύτερες συγκινήσεις στην Κύπρο.
»Ήταν μια φοράδα που πραγματικά δεν τής έλειπε τίποτε, καθώς διέθετε ταχύτητα, δυνατό ρυθμό στην κούρσα και αντοχή, ενώ την διέκρινε το πείσμα και η μαχητικότητα.
»Πολύ σημαντικό είναι για μένα το ότι κατέκτησα τρεις συνεχείς φορές το κύπελλο που τιμά την Κυπριακή Δημοκρατία, την χώρα όπου εργάζομαι εδώ και περίπου μια δεκαετία. Πρόκειται για κύπελλα που αποτελούν θεσμό και έχουν ιδιαίτερη αξία.
»Όσον αφορά τον στόχο που έχω θέσει, αυτός είναι προτού κλείσω την καριέρα μου να κερδίσω και στην Κύπρο όλα τα κύπελλα τουλάχιστον μια φορά, κάτι που πέτυχα στην Ελλάδα.
»Θα σημειώνω τις… ημερομηνίες διεξαγωγής των συγκεκριμένων ιπποδρομιών και θα στοχεύω τα επόμενα χρόνια σε άλογα με μεγαλύτερες πιθανότητες».
Το κίνητρο
Τέλος, ρωτήσαμε τον Παναγιώτη Δημητσάνη κατά πόσον έχει υπ’ όψιν του μια συγκεκριμένη ηλικία μέχρι την οποία θα συνεχίσει να ιππεύει. Απάντησε:
«Θα εξασκώ το επάγγελμα όσο έχω σωματικές δυνάμεις, κέφι για τη δουλειά και κίνητρο για να συνεχίσω να ιππεύω.
»Το κίνητρο για μένα προκύπτει από τις συνεργασίες που δίνουν προοπτική, αλλά και από τα καλά άλογα που αναλαμβάνω από νεαρή ηλικία.
»Δύο τέτοιες περιπτώσεις αυτή την στιγμή στην Κύπρο αποτελούν δύο κυπριακά τριετή, η Ανδρειωμένη, άξια διάδοχος της μητέρας της, Ευνίκης και ο Εμπαπέ, τα οποία κέρδισαν στις τρεις πρώτες συμμετοχές τους και δείχνουν ότι θα έχουν σημαντικές επιτυχίες μέσα στα επόμενα χρόνια».