Το Κύπελλο Αμαθούντος της σεζόν 1988-1989 κρίθηκε στο Ελλανοδικείο. Παρά το γεγονός ότι ο Σισιλιάνο πέρασε πρώτος το σημείο τερματισμού με διαφορά 3.3/4 μηκών, μετά από ένσταση του Ηλίασταρ που τερμάτισε 2ος, οι Ελλανοδίκες ανέτρεψαν την σειρά τερματισμού των δύο αλόγων και έδωσαν την νίκη στον Ηλίασταρ.
Για τον Ηλίασταρ μάς μίλησε ο προπονητής του Αντώνης Χατζηπαναγή, ο οποίος έκανε αναφορά στα πρώτα βήματα του αλόγου στον αγωνιστικό στίβο, στις ιδιαιτερότητες, αλλά και στην «μεγάλη του καρδιά » όπως τόνισε με θαυμασμό.
«Μεγάλη καρδιά»
Ο Αντώνης Χατζηπαναγή ξεκινά την αναπόληση του από τα μέσα του 1987, όταν ο Ηλίασταρ ήταν ακόμη διετής και έδειχνε έτοιμος για την κάθοδο του στον ιππόδρομο. Μάς είπε:
«Στα τέλη του 1986 ο μεγαλοϊδιοκτήτης αείμνηστος Ηλίας Ονουφρίου, με τον οποίο είχα άριστη συνεργασία, τερμάτισε τον συνεταιρισμό που είχε με τον μεγαλοϊδιοκτήτη, αείμνηστο Κυριάκο Θεοχάρους και έγινε “μοιρασιά” στα άλογα τους.
»Ένα από τα πουλάρια που πήρε ο Ηλ. Ονουφρίου ήταν το αρσενικό προϊόν της Χαβάη Ρόουζ, στο οποίο έδωσε το όνομα Ηλίασταρ.
»Λοιπόν, όταν φέραμε τον Ηλίασταρ στον στάβλο η απογοήτευση μου ήταν εμφανής. Τα πόδια του ήταν στραβά. Και δεν του έφτανε αυτό, στον στάβλο του στριφογύριζε ασταμάτητα. Θυμάμαι πως ο Ηλίας Ονουφρίου διάβασε αμέσως στο πρόσωπο μου την απογοήτευση και μού είπε με το γνώριμο ύφος που τον διέκρινε: ‘«Άντώνη, θα δοκιμάσουμε, αν δεν κάνει για τις κούρσες θα του πούμε… μπάϊ μπάϊ”».
Ο Αντ. Χατζηπαναγή θυμάται τις μέρες εκείνες και συνεχίζει:
«Ο Ηλίασταρ με διέψευσε “κατά κράτος”. Προσαρμόστηκε νωρίς στον στάβλο του, απέβαλε την νευρικότητα του και αποδείχθηκε άλογο με “μεγάλη καρδιά”. Στην κούρσα τα έδινε όλα για τη νίκη χωρίς να επηρεάζεται ο καλπασμός του από τα στραβά του πόδια».
Δεν άρχισε την καριέρα με τους καλύτερους οιωνούς. Στην πρώτη εμφάνιση του ως 2ετής, στις 6 Νοεμβρίου 1988 τερμάτισε στην 8η και προτελευταία θέση. Μπορεί στην επόμενη εμφάνιση να κατεταγη 2ος, όμως χρειάστηκε να πάει στην 6η συμμετοχή για να πάρει το μέδεν του ως 3ετής, στις 21 Ιανουαρίου 1989.
Ωστόσο η πρώτη του νίκη ήταν “εκκωφαντική” αφού κέρδισε με 5 μήκη και επίδοση 1.15.26 στα 6 φέρλογκς.
Με τη φόρα του συνέχισε με άλλες δύο νίκες στα 1.600 μέτρα και στα 6 φέρλογκς, όπου κατέκτησε το Κύπελλο 25ης Μαρτίου (Gr2).
Η πρόβα τζενεράλε πριν το Κύπελλο Αμαθούντος ήταν η Επιχορηγημένη “Ριτζ Κλαπ” στο μίλι στις 13 Μαϊου 1989, όπου τερμάτισε 3ος με επίδοση 1.44.36. Νικητής ο Σισιλιάνο με 1.43.51 και 2ος ο Χαβάη Μάστερ με 1.43.54.
Το Κύπελλο Αμαθούντος ήταν σε 14 μέρες, στις 27 Μαϊου. Φαβορί ήταν ο Χαβάη Μάστερ με 2.4/1 και ακολουθούσαν οι Ηλίασταρ 2.5/1 και Σισιλιάνο 3.7/1.
Το Κύπελλο
Ας δούμε τη διαδρομή του κυπέλλου, που ήταν επεισοδιακή και το αποτέλεσμα κρίθηκε στην αίθουσα των Ελλανοδικών.
Ο Σισιλιάνο λοξεύει κατά την εκκίνηση και έρχεται σε επαφή με τον Ηλίασερ, ο οποίος χάνει αρκετά μήκη, δίνοντας την ευκαιρία στον Σερ Κουτσούλ να οδηγήσει. Ο Ηλίασερ υπό πίεση, αλλάζει συνεχώς πόδια και στο σημείο τερματισμού (Α’ γύρος) παίρνει την πρωτοπορία. Τρίτος ακολουθεί ο Κάσιος και πιο πίσω οι Σισιλιάνο και Δον Βαλεντίνο. Ο Ηλίασταρ φτάνει στα 2.5 φέρλογκς όπου τον πλευρίζει ο Σισιλιάνο και στις αρχές της τελικής ευθείας τον προσπερνά. Ο Ηλίασταρ καθαρά στην 2η θέση μπροστά από τον Χαβάη Μάστερ περνά το σημείο τερματισμού και πιο πίσω ο Δον Βαλεντίνο συμπληρώνει το τέτρακαστ. Ένσταση του Ηλίασταρ κατά του νικητή Σισιλιάνο, ο οποίος κέρδισε με 3.3/4 μήκη γίνεται αποδεκτή και τοποθετείται στην 1η θέση ο Ηλίασταρ. Οι Ελλανοδίκες επέβαλαν στον Σαλβατόρ Μαρτίνεζ, αναβάτη του Σισιλιάνο, ποινή αναστολής της άδειας του για 1 Συνάντηση για αμελή ίππευση.
| ΚΥΠΕΛΛΟ ΑΜΑΘΟΥΝΤΟΣ 1988-1989 |
Γενεαλογία
Ο Ηλίασταρ ήταν το τρίτο και τελευταίο προϊόν της τοκάδας Χαβάη Ρόουζ (1976) από Λοστρόμο, η οποία έδωσε κατά χρονολογική σειρά τα πιο κάτω προϊόντα:
1981 – Χαβάη Μπόσσομ (θηλ.) από Sovereign Lane: 2 νίκες.
1984 – Λάβιγκ Ρόουζ (θηλ.) από Σαίγες: Χωρίς νίκη.
1986 – Ηλίασταρ (αρσ.) από Πόλλεν Στρη: 8 νίκες (2 κύπελλα).
Η τελευταία του συμμετοχή ήταν ως 5ετής στο Κύπελλο Ιουνίου 1991 (Gr1) όπου τερμάτισε στην 2η θέση, με νικητή τον κορυφαίο Τουϊστ Εντ Σιάουτ.
